شیخ اجل

اَدَّبَنى اَبى عليه‏السلام بِثَلاثٍ ... ونَهانى عَن ثَلاثٍ : قالَ لى : يا بُنَىَّ مَن يَصحَب صاحِبَ السّوءِ لا يَسلَم وَ مَن لا يُقَـيِّد اَ لفاظَهُ يَندَم ، وَ مَن يَدخُل مَداخِلَ السَّوءِ يُتَّهَم... وَ نَهانى اَن اُصاحِبَ حِاسِدَ نِعمَةٍ وَ شامِتا بِمُصيبَةٍ ، اَو حامِلَ نَميمَةٍ ؛

پدرم عليه‏السلام مرا به سه چيز ادب آموخت و از سه چيز نهى‏ام فرمود .

سه نكته ادب اين بود كه فرمود : فرزندم! هركس با دوست بد بنشيند ، سالم نمى‏ماند و هر كس گفتارش را كنترل نكند ، پشيمان مى‏شود ، و هر كس به جايگاه‏هاى بد وارد شود ، مورد بدگمانى قرار مى‏گيرد (زير سؤال مى‏رود)

و آن سه چيز كه مرا از آن نهى فرمود: دوستى با كسى كه چشم ديدن نعمت كسى را ندارد، و با كسى كه از مصيبت ديگران شاد مى‏شود و با سخن‏چين.

نهج البلاغه ، حكمت 73