و فديناه بذبح عظيم
باب ما جاء عن الرضا ( ع ) في تفسير قول الله عز و جل و فديناه بذبح عظيم :
خداوند فرمود : فرزند او نزد تو محبوب تر است يا فرزند خودت ؟ جواب داد : همانا فرزند او از فرزند من عزيز تر است .
خداوند فرمود : كشته شدن فرزند او بدست دشمنانش براي تو دردناك تر است يا ذبح پسرت براي اجابت امر من به دست خودت ؟ جواب داد : خداوندا ذبح فرزند او بدست دشمنانش براي قلب من دردناك تر است .
خداوند فرمود : اي ابراهيم طائفه اي كه خود را امت محمد صلي الله و عليه و آله و سلم مي پندارند ، فرزند او حسين عليه السلام را از روي كينه مي كشند هم چنان كه سر قوچي را مي برند ، پس به واسطه اين كار مستوجب خشم من مي شوند .
قلب ابراهيم به در آمد و شروع به گريه و زاري كرد پس خداوند به او وحي كرد : اي ابراهيم ، گريه و زاري ات بر اسماعيل به خاطر ذبح او به دست خودت را به گريه و زاري ات بر حسين عليه السلام و قتلش بخشيديم و به واسطه اين عملت بالاترين درجات ثواب بر مصائب براي تو واجب شده است و اين فرموده خداوند باري تعالي است :
و فديناه بذبح عظيم * لا حول و لا قوه الا بالله العلي العظيم.