شیخ اجل

من آنم كه با گستاخي دست به كار شد.

من آنم كه از بندگانت پنهان داشتم و برتو آشكار كردم.

منم كه از بندگانت هراس داشتم و خود را از تو ايمن مي پنداشتم.

منم كه از شكوه تو نترسيدم و از خشم تو نهراسيدم،

منم كه با خود جنايت ورزيدم،

و در گرو گرفتاري خويشم،

و كم شرم مي ورزم،

و آنم كه به رنجي ژرف گرفتارم؛

اشتياقم را به خودت فراتر از شوق همه مشتاقان و سپاسم را از خودت ، برتر از سپاس همه سپاسمندان، گردان.

و مرا در برابر خود ، خاكساري و در برابر آفريدگانت ، عزت بخش و چون با تو به نيايش خلوت كنم ، افتادگي و ميان بندگانت ، سربلندي ده و از كسي كه به من نياز ندارد ، بي نياز كن و مستمندي و بي نيازي ام را به خود افزون گردان!

نيايش چهل و هفتم صحيفه مباركه سجاديه عليه السلام ترجمه استاد موسوي گرمارودي

التماس دعا